Op het makelaarskantoor waar ik toen werkte zouden we een nieuwe secretaresse aannemen. De officemanager was druk met de gesprekken met allerlei kandidaten. Normaal passeerde dat gewoon, maar nu was er plots onrust in de tent. De kandidaat was dit keer een juffrouw met hoge hakken, een heel kort rokje en een scherp ingesnoerd bloesje. Zij had het haar opzij in een paardenstaart.
Het was jonge collega’s in de gang al opgevallen dat zij in alle opzichten goed was geproportioneerd.
Op de vertelstoel zit Frits Wilbrink, makelaar in Lisse. “Ik zie het nog voor me. Die officemanager zat in de eerste kamer naast de voordeur. Daarachter had je een grote kantoorkamer. Daar zat ik met nog een paar collega-makelaars. Tussen onze kamer en die van de officemanager zat een tussendeur met een bovenlicht”.
“We hoorden de juffrouw in de kamer naast ons vrolijk honderduit praten. Een van de collega’s kon zich niet meer inhouden. Hij schoof een stoel voor de tussendeur, klom erop en keek snel door het bovenlicht in de andere kamer. Wat hij zag boezemde hem kennelijk ontzag in, want hij hapte sissend naar adem en wankelde achterover. Ternauwernood konden we hem opvangen. Op dat moment komt de baas de trap af van boven en loopt nieuwsgierig onze kamer binnen…”.
‘Harry, je moet effe kijken! We hebben een droom secretaresse gevonden…’
Onze baas, bekend van TV en ondernemend van aard, wilde ook wel even…
Wij houden de stoel vast. Hij klimt erop en hij kijkt met dat presentator-hoofd door het raampje… Op dat moment geeft een collega een keiharde schop tegen de tussendeur…
Hij stond als verstijfd, met de blikken in de andere kamer vol op hem gericht.
Bron: NVM